" 'Literatuur is het leven, gezien van af het juiste standpunt.' Van Holmen zegt het met vuur en hij ziet er rood en warm uit, zijn voorhoofd glimt vochtig. 'Je leeft alleen, als je hárt leeft. Al die geslaagde mannen hier met hun hoofd vol cijfers en hun léége harten, die...' Hij haalt hoog de schouders op. "
Uit: "Magda bezint zich"

Ems van Soest: overgrootvader Joh. van Soest

Hiermee sprak Ems' overgrootvader Johannes van Soest (1807-ca 1850) in zijn eerste bundel Oost-Indische bloempjes; Gedichtjes voor de Nederlandsch-Indische jeugd (1846) zijn lezers en lezeressen toe. Hij hoopte en verwachtte dat zij enthousiast de gedichten zou lezen, waarin hij op geestige wijze het Indische kinderleven bezong. Vanwege het moralistische karakter verwierf hij spoedig de bijnaam "de Indische Van Alphen", die suggereerde dat hij de pendant zou wezen van Hieronymus van Alphen, de schepper van het onvergetelijke vers 'Jantje zag eens pruimen hangen'.

Toen de Bloempjes verschenen, had Johannes van Soest al vele jaren in Indië doorgebracht. In dienst van het Gouvernement woonde hij onder meer in Pasoeroean en Batavia. Vooral in Batavia gaf hij zijn aandacht aan de kinderen, deels uit zijn beroepsijver als onderwijzer, deels als vader. De laatste taak is voor hem vaak droevig geweest: met zijn echtgenote Johanna Stegerhoek moest hij zes kinderen naar het kerkhof brengen.

In 1850 reisde Johannes terug naar Nederland, om hier, in zijn geboorteland, te sterven. Zeven jaar later kwam een bundel verzen voor volwassenen uit, bezorgd door zijn zoon en natuurlijk handelend over Johannes' liefste onderwerp: Oost-Indische Gedichtjes.