Ingrid Marijcke Dümpel:
1986 (1)
Uit de bundel Bersama

1986 (1)

Een dochter van Java trouwde hij
Uiterlijk (te?) lief en (te?) zacht
Tot hij opbotste tegen haar geslotenheid
Wist hij toch maar wat ze dacht!

Toen stierf hij, en het drong tot haar door
Dat er voor hem geen graf
     onder de tropenzon zou zijn
De brug tussen oost en west werd
éénrichtingsverkeer.
Alleen onderweg, het deed heel erg pijn.

Ze is nu dus weduwe, janda,
     met een weduwenpensioen
Ze is weer vrij. Ze is o zo zelfstandig!
Ze heeft een zoon. En ze reist wat af zeg!
Ze doet alles alleen. Ze is zo alleen - handig!